کتاب دفترچه خاطرات شانزده زن ایرانی در قلمرو زندگی روزمره-نوشین احمدی خراسانی
کتاب دفترچه خاطرات شانزده زن ایرانی نوشته نوشین احمدی خراسانی با رویکردی فمنیستی به صورت یک کار جمعی تدوین شده است که گفته های تعدادی از زن ها درباره زندگی روزمره شان و همچنین چالش هایی که در اجتماع داشته اند در آن آورده شده است.
از میان ۲۵ نفر از زنانی که طی سالهای گذشته با آنها مصاحبهٔ تاریخشفاهی شده، ۱۶ مصاحبه انتخاب و در این کتاب آورده شده است.
زنان مصاحبهشونده غالبا در سالهایی بهدنیا آمده و زندگی کردهاند که جامعهٔ ایران در حال گذار فرهنگی از ارزشهای موروثی امتگرایی به سوی ارزشها و معناهای مدرن دولت ملت است و ایران به دومین مرحلهٔ گفتمان مدرنیته در طول دورهٔ ۱۹۲۰ تا ۱۹۴۰ (۱۳۰۰ تا ۱۳۲۰ خورشیدی) که دورهٔ ملتسازی بود وارد میشد.
📚در واقع این زنان در دورهای به دنیا آمدهاند که جنبش مشروطه آرزوی آزادی و استقلال را در نیاز به ملیت متبلور ساخت. انتقال ایران از یک جامعهٔ وابسته عقبمانده به یک دولت ملت مدرن مستقل، مشغلهٔ اصلی سیاسی و ذهنی مشروطهخواهان بود. این زنان در چنین اوضاع و احوالی در جامعهٔ در حال گذار ایران رشد کردند و اعضای خانوادههایشان بهنوعی با آزادیخواهانی که در زمان انقلاب مشروطه فعالیت میکردند مراوده یا خویشاوندی داشتهاند.
آنان در خاطرات خود از زنان برجسته و صاحبنامی که جزو اولین بنیادگزاران مدرسهٔ دخترانه در ایران بهشمار میآیند و نیز از زنان فعال در دوران مشروطیت نیز بودهاند نام میبرند.
این نشانهٔ آن است که اینان نسلی هستند که بر اثر فعالیت و بسترسازی فمینیستهای اولیه در ایران و ارزشهای انقلاب مشروطیت رشد کردهاند.
ذکرعبارت «زنانه شدن جامعهی ایران» در پایان کتاب، بشارت تداوم راهی است که بیش از صد سال از آغاز آن میگذرد.
بخشی از کتاب:
«نامرئی بودن زنان شاید به این دلیل باشد که تاریخ کشور ما در لایههای مختلف معنایی، ایدئولوژیک و پژوهشیاش تاریخی مذکر است در نتیجه زنان و روایتهای زندگی آنها در پهنای این تاریخ مردانه جایی ندارد. به این اعتبار، گرایش به روایتهای شخصی زنان از زندگی توسط خودشان پیش از آن که تاریخ شفاهی را به عنوان روشی تحقیقی در علوم اجتماعی بشناسم جزو دغدغههای ذهنی و عاطفیام بوده است.» ( یادداشت پشت جلد)
#تاریخ_زنان
#زنان_مشروطه
#معرفی_کتاب
#کتاب_فمینیستی
برگرفته از کانال تلگرامی جامعه شناسی زن روز