مرکز زنان تورک ایران به مناسبت ۲۵ نوامبر روزمنع خشونت علیه زنان تقدیم میکند – وبینارجهانی در برابر خشونت علیه زنان و جامعه کوییر , پنل ( 2)

مرکز زنان تورک ایران به مناسبت روزمنع خشونت علیه زنان تقدیم میکند: پنل (2)
در پنل دوم مهمانانی از نروژ داشتیم.مدیریت این پنل را سیمین صبری یکی از سردبیران مرکز زنان ایرانی ترک بر عهده داشت.

مهمانها:
1.سولوی فولکدال (Soolvi Folkedal)
سولوی فولکدال، سیاستمدار سابق منطقه ای، اکنون مشاور بهداشت عمومی، عضو هیئت مدیره اتحادیه کارگری منطقه ای، فمینیست و فعال .او همچنین آغازگر کنفرانس سالانه منطقه ای خشونت در روابط نزدیک است.
2.راحیل روسوم ( Rahil Rusom)
راحیل روسوم یک کارمند داوطلبانه در شهرداری است و با جوانان و کودکان از پیشینه های اقلیت کار می کند، وظیفه کمک به آنها برای ادغام آنها در جامعه محلی است. اوهمچنین برنده
جایزه “داوطلب” در سال 2022 است. او در شهرداری «آسکوی» با کودکان اقلیت، همچنین با یک «کافه زنانه» در همان منطقه فعال هست.
——————————————————————————-

اسم من سیمین صبری است برای من افتخار بزرگی است که در پنل شماره 2 کنفرانسی که به مناسبت 25 نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان ترتیب داده ایم، مدراتور خواهم بود. در این پنل ما 2 نفرمهمانانی مهم دعوت کرده ایم که آنها را به خوبی می شناسم. اما قبل از آغاز معرفی مهمانان می خواهم کمی توضیح دهم که چرا ایجاد سازمانی به نام “مرکز زنان ترک در ایران” برای ما ضروری شد. به همین ترتیب، چرا ما «کانون زنان کرد در ایران»، «کانون زنان عرب در ایران» و «کانون زنان بلوچ در ایران» داریم، … و چرا فقط «جنبش زنان ایرانی» نمی تواند به نیازهای همه زنان با پیشینه های مختلف و نیازهای متفاوت با توجه به تقاطع در جنبش زنان به طور کلی رسیدگی کند. در ایران چند ملتی زنان دارای منافع و خواسته های متفاوتی برای داشتن موقعیت برابر در سراسر کشور هستند، یعنی دارای منافعی هستند که از گروهی به گروه دیگر متفاوت است. این امر همزمان با حضور این مراکز مختلف زنان برای انتشار فراخوان، تشکیل غرفه ها و کنفرانس های مشترک و غیره در مواقع لزوم ضروری بود. هر چند منافع مشترکی هم دارند که آنها را با حفظ نامهای مختلفشان میتواند زیره چتر ” جنبش زنان ایران” متمرکز کند.

در این پنل من یکی از مهمانها سولوی فولکدال، سیاستمدار سابق ناحیه ای ، اکنون مشاور بهداشت عمومی، عضو هیئت مدیره اتحادیه کارگری ناحیه ای ، فمینیست و فعال را دارم. او همچنین آغازگر کنفرانس سالانه ناحیه ای خشونت در روابط نزدیک است.

من چهار سوال می پرسم که هر دوی آنها به آنها پاسخ دهند، البته کسی که با این سوالات ارتباط بیشتر دارد در مورد آن بیشتر صحبت می کند.
1- تاریخچه حقوق زنان در نروژ.
چه تجربیاتی از چالش‌ها و موفقیت‌ها را با ما به اشتراک می‌گذارید؟
2- زنگ خشونت به چه معناست؟ و الان چگونه کار می کند؟
3- شبکه سازی در جنبش زنان به چه معناست، به خصوص وقتی صحبت از زنان با پیشینه های مختلف در نروژ می شود،
4 – آیا کاری برای بهبود کار با توسعه شهرداری در زمینه خشونت علیه زنان اتفاق می افتد؟

سولوی:
ممنون سیمین و ممنون که من رو به این سمینار دعوت کردی. با تشکر از هم پیمانی فمینیستی ما. قبل از هر چیز می خواهم شما را در ایران به مناسبت جایزه صلح نوبل امسال که به نرگس محمدی رسید تبریک بگویم. ما همچنین در نروژ فعالیت های زیادی در رابطه با مبارزه ای که شما در رابطه با حجاب داشته اید، داشته ایم. بنابراین اعطای این جایزه صلح نوبل مهم است و امیدواریم بتوانیم به همدیگر کمک بیشتری کنیم.
در رابطه با تاریخ زنان نروژی، حرف های زیادی برای گفتن در مورد آن وجود دارد، اما من در اینجا مختصر می گویم. ما در نروژ بعد از این که مستقل شدیم , در سال 1814 قانون اساسی خود را گرفتیم.

در این زمان هیچ تساوی بین زن و مرد وجود نداشت. زنان در تمام عمر خود در این دوران نابالغ محسوب میشدند. آنها هیچ کنترلی بر امور مالی خود نداشتند، آنها در معرض خطر و تابع شوهر خود بودند. اول اجازه داشتی کمی اقتصاد مستقل داشته باشی ولی بعد گفتند باید قیم داشته باشی. آن زمان در سال 1814 بود و از آن زمان اتفاقات زیادی رخ داده است. صنعتی شدن یا اقتصاد لیبرال تر نقشی در تغییرات داشت. و هنگامی که جامعه توسعه یافت، زنان به عنوان یک نیروی کار جذاب در نظر گرفته شدند. ارزان بودند، درست است؟ آنها مدتها دستمزد کمتری نسبت به مردان می گرفتند. اما به تدریج سازماندهی بیشتری پیدا کردند و در سال 1880 بود که علاقه به تشکیلات زنانه و دفاع از حقوق آنها تأسیس شدند.

کار و تشکل صنفی عامل مهمی در حقوق زنان بود. ما در سال 1913 حق رای به زنان گرفتیم. این نیز روند توسعه خودش را داشت. دلایل متعددی وجود دارد که چرا ما هنوز حقوق برابر برای مردان و زنان در نروژ نداریم. اکنون در ماه نوامبر یک یادبود “روز حقوق برابر” داریم. هفته آینده است که ما در رسانه ها فعال خواهیم بود و نشان خواهیم داد که اکنون زنان از ماه نوامبر  تا پایان سال رایگان کار می کنند. (از آبان ماه تا پایان آذر). این چنین است با وجود کار با ارزش برابر , با وجود تحصیلات برابر، زنان دستمزد ضعیفی دارند. اما ما هنوز حقوق زیادی را در زندگی کاری برای زنان به دست آورده ایم، به عنوان مثال:  ما در نروژ در زندگی کاری همکاری سه‌جانبه‌ای داریم: سازمان‌های کارفرمایی, سازمان‌های کارمندی و همکاری سیاسی برای توسعه حقوق در زندگی کاری مانند توسعه دستمزد و سایر حقوق داریم. سپس در مورد بارداری و زمان پس از تولد، تمهیدات خوبی داشتیم. ما حقوق خوبی برای مردان نیز در رابطه با مرخصی پدری دریافت کرده ایم، اما مردان پایه درآمدی خود را که در بیمه ملی G 6 تعریف شده است، دریافت نکرده اند. این بدان معناست که باید بر اساس حقوق پایه زن حقوق بگیرند تا حقوقی که زن بابت این مرخصی دریافت می کند نیز لحاظ شود. این به این دلیل است که حقوق باید بین زن و مرد برای آن مرخصی برابر باشد.

همچنین در رابطه با شیردهی نیز حق داشتن ساعات مرخصی در ابتدا و انتهای روز است. در رابطه با سلامت زنان، کمیته سلامت زنان به طور عمومی در نروژ تأسیس شده است که 75 نکته را در رابطه با اقدامات ترسیم کرده است. این به این دلیل است که ما معتقدیم در مقایسه با سلامت مردان در نروژ از سلامت زنان به خوبی مراقبت نمی شود. ما باید برای برخی از کارهای تحقیقاتی , پول را در اولویت قرار دهیم، مثلاً اینکه چرا حمله قلبی در زنان نسبت به مردان علائم متفاوتی دارد. بنابراین در رابطه با زایش گاه ها و زایمان و و غیره، شرایط رضایت بخشی در نروژ وجود ندارد. در برخی جاها زایش گاه ها تعطیل شده است و زمان بستری شدن در بیمارستان پس از تولد کوتاهتر است و غیره.

سیمین:
قبل از اینکه شما به گفتن چیزهای مثبتی که رخ داده است بپردازید ، دو سوال داشتم، یکی این که کارفرما چگونه شکاف دستمزد را با وجود کیفیت کار برابر توضیح می دهد؟ و دیگر ان که گفتید ما در نروژ زندگی کاری سه بخشی داریم. در مورد انتخابات صنفی و دفاع از حقوق کارگر / کارمند به صورت قانونی، قسمت چهارم وجود ندارد؟

سولوی:
نمایندگان اتحادیه های کارگری بخشی از اتحادیه های کارگری و سازمان های کارگری هستند. من سر کار ، بخشی از حقوقم را به این سازمان می پردازم. پس به تعدادی از کارمندان حقوق می دهند و در محل کار انتخابات اتحادیه دارند که حقوق نمی گیرند, بلکه از محل کار حقوق می گیرند.

رهبر اتحادیه من در حال بازنشستگی است و یکی از چیزهایی که به خاطر آن مورد تجلیل قرار خواهد گرفت،” استقامت ” است. که ما نباید تسلیم شویم و زمان زیادی طول می کشد، مبارزه زنان ما واقعاً زمان زیادی می برد. در این جامعه سرمایه داری سیستم هایی ساخته شده است که لزوماً دوستدار زنان نیستند. بنابراین ما در نروژ فمینیست هایی داریم که می گویند تا زمانی که سیستم سرمایه داری داریم هرگز به ما یکسان دستمزد نخواهیم گرفت. این به این دلیل است که منافع دیگری وجود دارد که همیشه اولویت دارند.
من می خواهم در مورد وب سایتی که داریم و به نام “راه شما” است، چیزی بگویم. این یک راهنمای ملی خوب در رابطه با خشونت و سوء استفاده است. ما از این جهت اطلاعات زیادی داریم. اما تحویل آنها به کسانی که به آن نیاز دارند و باید از آن استفاده کنند مهم است. این یک سایت بسیار بسیار خوب است و به چندین زبان از جمله ترکی است که این امکان را برای دیگران فراهم می کند که بیایند و ببینند ما چگونه کارها را انجام می دهیم و چه چیزهایی را در نروژ ارائه می دهیم. البته در درجه اول برای کسانی است که به زبان های دیگر مانند ترکی، عربی، اسپانیایی، فرانسوی، لهستانی، انگلیسی … صحبت می کنند.

در اینجا اطلاعاتی با کیفیت تضمین شده برای قانون در رابطه با خشونت در روابط نزدیک، در رابطه با سوء استفاده جنسی دریافت می‌کنید. همچنین می‌توانید پیشنهادهای کمکی را در نزدیکی محل زندگی خود جستجو کنید. همچنین در «سرویس سؤال» که ما در آنجا داریم، به آنچه در مورد آن کنجکاو هستید، یعنی خشونت و سوء استفاده جنسی، پاسخ خواهید داد. این کاملا واضح است، شما می توانید روی آن کلیک کنید و می توانید به قانون و حقوق نگاه کنید و بدانید که چگونه قانون تنظیم شده است و چه چیزی قابل قبول نیست و چه چیزی در واقع اشکالی ندارد. مثلاً برای کارمندان شهرداری هم این مهم است، اما همه می توانند از این ابزار استفاده کنند.

تعدادی فیلم وجود دارد که می تواند برای انعکاس خوب باشد. در رابطه با خدمات شهری، چیزی به نام «ایمن ترین» داریم. این برای بسیاری از جمله اداره خانواده کودکان و نوجوانان مفید است و کار سیستماتیک تری برای جلوگیری از خشونت در روابط نزدیک وجود دارد. این همچنین در مورد تمرکز بر گروه‌های آسیب‌پذیر مانند عقب‌مانده‌های ذهنی و سایر توان خواهان (معلولان) ، سالمندان، والدین معتاد به مواد مخدر، … که آستانه پایین‌تری برای اطلاع‌رسانی، صحبت کردن و درخواست کمک دارند، نیز صدق می‌کند.

ما مدیر دولتی( تقسیم منطقه ای ایالتی) را داریم که به شهرداری کمک می کند تا حرفه ای کار کند. اکنون به همراه RVTS به عنوان یک مرکز غنی از منابع برای جلوگیری از خشونت و سوء استفاده جنسی ابتکار عمل را در دست گرفته است. آنها شبکه ای برای شهرداری های منطقه ای که ما در آن زندگی می کنیم ایجاد کرده اند. ما باید کار حرفه ای در برابر خشونت و سوء استفاده جنسی و کار پیشگیری داشته باشیم و تصور من این است که این کار مثبتی در مسیر درست است تا بتوانیم کار پیشگیری را نظام مند کنیم. ما می توانیم بشنویم که آیا شهرداری های دیگر کار بسیار خوبی انجام می دهند و می توانیم از یکدیگر یاد بگیریم.
در واقع قوانین زیادی در رابطه با حقوق زنان در رابطه با خشونت جنسی و تجاوز به عنف وضع شده است و در عین حال در رابطه با جامعه ای که جهانی تر شده ایم و چیزهای زیادی از اینترنت می گیریم. به عنوان مثال، پورنو برای کودکان و جوانان تنها با دو ضربه کلید فاصله دارد. چیزهای زیادی در مورد پورنوگرافی می توان گفت و بسیاری از موارد نفرت انگیز نسبت به زنان و نژادپرستی است. به طوری که بر نگرش ها تأثیر می گذارد. پورن یک نمونه است، اما به عنوان مثال، برخی از فرهنگ های موسیقی نیز جوانان را هدف قرار داده است.در نروژ ما مهمانی های بسیار گسترده ای در رابطه با فارغ التحصیلی از دبیرستان و جایی که آهنگ ها خوانده می شود، داریم. آهنگ های آنها ضد زن است. وقتی زنان در مکان‌های عمومی به چنین آهنگ‌هایی واکنش نشان می‌دهند، از بسیاری جهات محکوم می‌شوند. چون  چیزی در مورد آزادی بیان وجود دارد، چیزی که ما در نروژ بسیار برای آن ارزش قائل هستیم. اگرچه چه کسی آن را صحبت می کند خود یک محل بحثی دارد.

سیمین:
این چیزی در مورد RVTS بود که شما در مورد آن صحبت کردید. من در مورد آن سخنرانی می کنم: خشونت علیه کودکان و زنان قبل از مهاجرت، در هنگام مهاجرت و بعد از مهاجرت. بخش سوم یا خشونت پس از مهاجرت، همانطور که شما گفتید، ربطی به نژادپرستی و ستم بر زنان دارد.

در مورد این آهنگ ها آیا از کشورهای مختلف هستند و واقعا چه اقداماتی در این زمینه می توان انجام داد؟

سولوی:
اول از همه، انجام کاری با این آهنگ ها به این راحتی نیست. در مدارس متوسطه با گفتگو شروع کرده اند. چیزی به نام «اشتراک‌پذیر» وجود دارد، آنها به همراه این جوانان در این موضوعات تأمل می‌کنند. چگونه نگرش ایجاد می کنیم به طوری که با شنیدن این آهنگ ها فکر کنید که : “محتوای این آهنگ درست نیست ” . به جای اینکه فکر کنید باید درست باشد. این امر به ویژه در میان جوانان اهمیت دارد.
زنگ خطر خشونت در سال 2013 آمد.. مدت هاست که برای این زن هشدار خشونت داریم. اگر زنی که با مردی زندگی می‌کند که مرتکب خشونت می‌شود و او ترک می‌کند و او برایش مشکل ساز می‌شود، می‌تواند حکمی بگیرد که نمی‌تواند به او نزدیک شود. سپس او یک زنگ دارد و اگر او جلوی در ظاهر شد می تواند زنگ هشدار را فشار دهد. اونوقت پلیس میتونه بیاد ولی بعضی وقتا خیلی دیره، نه؟

اگر زنگ هشدار را دارید، باید زنگ را در اطراف پای خود، دور قوزک خود ببندید. این می تواند معلوم شود، حتی اگر او سه کیلومتر دورتر باشد. سپس پلیس فرصتی برای آمدن پیدا می کند و این زن نیست که این مسئولیت را بر عهده می گیرد. ما ده سال است که از آن استفاده کرده‌ایم و با توجه به رویه قضایی و بسیاری از مواردی که مطرح می‌شود، هنوز از آن کم استفاده شده است. بنابراین ما فمینیست‌ها خودمان را سیاسی بیان می‌کنیم و اینها را نشان می‌دهیم و این کار را انجام می‌دهیم، همانطور که SV در حوالی کریسمس در ارتباط با زنگ خشونت در تلویزیون بودیم و “تیم‌های گاهی” در شهر داشتیم. ما کمک خواهیم کرد و به وضوح این کار را با هشدار خشونت انجام خواهیم داد که باید از آن استفاده شود. وقتی می‌پرسید چرا استفاده نمیکنید , میگویند : نه، پلیس منطقه از این موضوع اطلاعی ندارد، انتظار ماکمی متفاوت بود،… ما چنین پاسخ‌هایی دریافت می‌کنیم، پس باید مطمئن شویم که آنها در مورد آن می‌دانند. قوانین جدید، ابزارهای جدیدی وجود دارد که می تواند باعث شود زنان به همراه فرزندان خود بتوانند بدون داشتن این زنگ خطر آزادتر زندگی کنند. بنابراین این یک پیشرفت مثبت است که ما آن را دریافت کرده ایم، اما فقط ما باید از آن استفاده کنیم.

سیمین :
خیلی خارق‌العاده به نظر می‌رسد و من آرزو می‌کنم که ای کاش بسیاری از مردم در سراسر جهان چنین زنگ خطرخشونت و تجهیزات لوکسی مانند آنچه در نروژ وجود دارد، داشتند. می توانیم در مورد اینکه چرا اینقدر کم استفاده شده است صحبت کنیم. همانطور که من درک می کنم، این عدم آگاهی یا تردید است که “اگر پلیس درگیر شود، ممکن است اوضاع بدتر شود”. می دانیم که هنوز بسیاری از زنان وقتی می خواهند پلیس را در جریان بگذارند، با ان را با تردید و نفس حبس شده در سینه می گویند. می گوید: “ممکن است اوضاع بدتر شود. من به فرزندانم فکر می کردم و نمی خواستم برای آنها دردسر ایجاد کنم”. متاسفانه پیچیده است.
حالا شش دقیقه وقت داریم، اگر بخواهید خلاصه کنید یا حرفی برای گفتن دارید که پرسیده نشد؟

سولوی:
در رابطه با این با الجیبیت حقوق کوییر. حقوق آنها بسیار به منصه ظهور رسیده است و ما در طول ماه ژوئن “Praid” داشته ایم و در تعدادی از کشورهای دیگر نیز چنین داریم. ما این را با ترتیبات مختلف نشان می دهیم و آن را قابل مشاهده می کنیم. چند سال پیش اینجا در برگن تعداد بسیار زیادی وجود داشت. این درباره یک گروه نیست بلکه درباره حقوق بشر و با هم بودن است و خیلی خیلی خوب بود. سپس، متأسفانه، ما سال گذشته وحشت را در “بار لندن “در اسلو تجربه کردیم. این چیزی بود که دوباره مردم را ترساند و ناامنی ایجاد کرد. دو هفته پیش در سمیناری بودم، یک سازمان زنان بود که از ما دعوت کرده بود. تحت عنوان “زنان و الجیبیتی – کویر تهدیدی برای دموکراسی است” . این به طعنه گفته شد زیرا هیچ دلیلی برای باور اینکه آنها تهدیدی برای دموکراسی هستند وجود ندارد. اما نکته جالب این بود که ما را تهدیدی از سوی محیط اقتدارگرا می دانستند.  برای مثال در سمینار گفته شد که “پوتین “به  سازمان های ضد زن پول می دهد ! بنابراین تعداد زیادی حرکت وجود دارد که ما آنها را نمی بینیم. بنابراین در جامعه نیروهای مخالف زیادی وجود دارد. این اتفاق می افتد و همه چیز را در مورد نوار غزل می بینیم که اینطور نیست که حقوق بشر برای همه صدق کند حتی اگر شما این حقوق را داشته باشید. ما باید در مقابل نقض حقوقمان بایستیم و برای آن مبارزه کنیم.

برای من  اتحادیه بسیار مهم است. من فکر می کنم اتحادیه های کارگری برای سازمان زنان در نروژ بسیار مهم هستند. ارتقای حقوق از این طریق نیز معنای زیادی دارد. و آخرین نکته در مورد سلامت زنان. از جمله، محل‌های کار زنان در مقایسه با محل‌های کار مردانه، نیازهای متفاوتی برای ایستادگی ما در زندگی کاری دارند. ما یک قانون محیط کار در نروژ داریم که بر اساس مجوز کار مرد است. بحث قدرت است، اینطور که مردان در جامعه قدرت دارند و حالا ما آمده ایم و قدرت و فضا را هم می خواهیم، ​​پس یکی باید قدرت را رها کند. سپس یک جنگ قدرت وجود خواهد داشت. بنابراین همه چیز به این راحتی نیست.

سیمین:
شاید به همین دلیل است که سازماندهی مهم است.

سولوی:
بله، همینطور است. اتحادیه کارگری بسیار تحت سلطه زنان است، یعنی 80 درصد زنان. اما ما بخشی از یک اتحادیه بزرگتر هستیم که در آن یک اتحادیه تحت سلطه مردان است. آنجا می توانیم با هم همکاری کنیم و به هم کمک کنیم. بسیار مثبت است.

سیمین :
فوق العاده ممنون سولوی . اگرچه هر نکته ای که به آن اشاره می کنید می تواند به خودی خود موضوعی برای یک کنفرانس باشد و فرد می تواند اطلاعات بیشتر و بیشتری کسب کند,  این هم با توجه به تاریخچه، تحولات و چالش‌هایی که پشت سر خود داشته‌اید یا در حال انجام است، اما در رابطه با زمانی که ما در مورد این سمینار فکر کرده‌ایم، می‌گویم از شما بسیار سپاسگزارم و به سراغ مهمان بعدی، راحیل راسوم می‌روم.

——————————————————————————————————————-

مهمان دوم