ابراهیم ساوالان: قاتل همیشه به صحنه جرم برمی‌گردد
از آنجا که قاتل همیشه به صحنه جرم برمی‌گردد، این روزها دو تن از متهمان قتل دریاچه اورمیه یعنی عیسی کلانتری و معصومه ابتکار دوباره سراغ دریاچه اورمیه برگشته‌اند.
معصومه ابتکار که بحران دریاچه اورمیه در دوره ریاست ایشان بر سازمان محیط زیست آشکار شد، در یادداشتی چنین نوشته است:
“آن زمان یکی از کوه‌های اطراف دریاچه را به سرعت تخریب و قطعه سنگ‌های بسیار بزرگ را با مقدار زیادی خاک در دریاچه می‌ریختند تا بتوانند این جاده را ایجاد کنند. این کار در بخش میانی دریاچه که الان جاده شده انجام می‌شد و ارزیابی کارشناسان و صاحب‌نظران این بود که لطمه جدی به چشمه‌های کف دریاچه که احتمال می‌دادند منابع تامین آب باشند، وارد شده و همچنین امکان تبادل آب بین قسمت شمالی و جنوبی دریاچه را ناممکن می‌سازد، درحالی که چرخش آب و گردش هیدرولیکی آن برای ادامه حیات دریاچه ضروری بود.
در سال ۷۹ به این نتیجه رسیدیم که اگر نظام مدیریت و روش تامین حقابه و حفاظت دریاچه تغییر نکند، دریاچه خشک و تبعات سنگینی برای منطقه خواهد داشت. بنابراین از همان سال اعلام هشدار کردیم و اولین تاکید ما بر ارزیابی زیست محیطی سدهای منتهی به رودخانه‌های دریاچه ارومیه بود که به طور قطع بر ورودی آب به دریاچه تاثیر می‌گذاشت. ولی متاسفانه بخش‌های ذی‌ربط به خصوص استانی تا مدتی این واقعیت را انکار می‌کردند.”
ابتکار اعتراف می‌کند که عامل طبیعی باعث خشکی دریاچه اورمیه نبوده بلکه اقدامات دولت باعث این فاجعه شده، ولی سعی دارد تا خودش، دولت اصلاحات و حکومت مرکزی را از این اتهام مبرا ساخته و پادوهای استانی خودشان یا همان دُم‌های خودشان را مقصر قلمداد کند.
شاید ابتکار فراموش نکرده است که ما دانشجویان دانشکده فنی دانشگاه اورمیه با راهنمایی اساتید هیدرولیک و هیدرولوژی آن دانشگاه، دوم آبان سال ۸۰ همایش دریاچه اورمیه را در آن دانشگاه برگزار کردیم و علاوه بر خانم ابتکار، برخی از نمایندگان مجلس اورمیه، نماینده شهرستان میانه (از کمیسیون انرژی مجلس) و افراد دیگری مدعوین و مهمانان آن کنفرانس بودند. عیسی کلانتری دعوت ما را برای حضور در آن کنفرانس نپذیرفته و در پاسخ به کارشناسانی که سدسازی بی‌حساب و کتاب را از دلایل خشکی دریاچه عنوان می‌کردند، گفت که ما به سدسازی و توسعه کشاورزی نیاز داریم و معصومه ابتکار نیز در آن کنفرانس گفت که سدسازی از نقاط درخشان دولت است و نباید زیر سئوال برود.
آن روز فقط «انجمن آبخیزداری ایران» صدای ما را شنید و در نامه‌ای به رئیس جمهور خاتمی چنین گوشزد کرد:
“این فاجعه در مورد دریاچه‌ای صورت می‌گیرد که کلیه حوزه‌های آبخیز آن در داخل خاک جمهوری اسلامی ایران قرار دارد و بهانه هرگونه اثر گذار دیگری برای نابودیش وجود ندارد و در کلیه محاکم صالحه جهانی و نسلهای آینده، بجز مسئولین سازمانهای مختلف کشوری، مقصر دیگری را نمی‌توان برایش تعریف کرد.”
البته که ما منکر نقش مسئولان استانی در بحران دریاچه اورمیه نیستیم و خوب می‌دانیم که شهریاری (استاندار سابق آذربایجان‌غربی) توجهی به مصوبات ستاد احیای دریاجه اورمیه نکرده و طرح انتقال کارخانه قند مشهد به مهاباد را کلید زد. ولی مگر این افراد منتخبان ما هستند و گماشته همان مرکز فاسد و تبعیض‌گر نیستند که امثال ابتکار عامدانه می‌خواهند توپ را به زمین ما انداخته و خود از قبول قتلی که مرتکب شده‌اند، شانه خالی کنند؟
———–
@ibrahimsavalan
