نمایش نقاشی‌های «زنان آزاده ایران» در هامبورگ – گفت‌وگو با غزل عبداللهی
غزل عبداللهی نقاشی زنان زندانی سیاسی و زنانی که کشته یا ناپدید شده‌اند را بر روی فیلتر قهوه طراحی با این ایده که این‌ها می‌توانستند قهوه‌هایی باشند که در خلوت با این زنان بنوشد و با آنها آشنا شود، اما این فرصت از آنها گرفته شد
شنبه ۲۱ ژانویه ۲۰۲۳ نمایشگاه گروهی در گالری وِنتروپ (WENTRUP) واقع شهر هامبورگ آلمان برگزار شد و مجموعه‌ای از نقاشی‌های غزل عبداللهی، هنرمندی که به تازگی از ایران خارج شده، به نام «زنان آزاده ایران» منتشر شد.
غزل عبداللهی، دختر عالیه مطلب‌زاده، زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین است، و به مناسبت نمایش آثار او در این نمایشگاه، عالیه مطلب‌زاده، نرگس محمدی و تعدادی دیگر از زنان زندانی در اوین، طی پیامی آرزو کردند روزی همه کسانی که دور از وطن دور هم جمع شوند و از او خواستند صدای کسانی باشد که صدا ندارند.
زنان زندانی محبوس در زندان اوین سپس در ادامه پیام خود نسخه فارسی ترانه «بلا چاو» را خواندند.
نقاشی‌های غزل عبداللهی، پرتره تعدادی از زنان زندانیان سیاسی و افرادی است که در جریان اعتراضات سراسری «زن، زندگی، آزادی» بازداشت، کشته یا ناپدید شده‌اند و گمنام هستند. او این پرتره‌ها بر روی فیلتر قهوه دَمی کشیده و درباره ایده و دلیل کار چنین توضیح می‌دهد:
«این‌ها (فیلترها) می‌توانستند قهوه‌هایی باشند که من با این آدم‌ها بنشینم و یک جایی در خلوت‌مان بخوریم، صحبت کنیم و هم‌دیگر را بشناسیم. و این زمانی است که از ما گرفتند، یا با به زندان انداختن این آدم‌ها، یا با کشتن آنها یا با از بین بردن‌شان و همه این‌ها باعث شده ما دیگر فرصت آشنایی، فرصت گفت‌وگو را دیگر نداشته باشیم.»
او به زمانه می‌گوید پرتره این کشته‌شدگان گمنام را از روی تصور خیال خودش کشیده است:
«زیرا بسیاری از انسان‌هایی که این روزها در خیابان کشته شدند را نمی‌شناسیم، عکسی، نقشی یا اطلاعاتی و اسمی از آنها بیرون نیامده و من باید تصور می‌کردم که این آدم‌ها چگونه می‌توانند باشند… دو تا از نقاشی‌ها چشم‌هایشان را از دست داده‌اند، می‌دانیم که این روزها بیشتر چشم‌های آدم‌ها را هدف می‌گیرند، شاید می‌خواهند دیگر نبینند و چشم‌هایشان را کور کنند.»
نقاشی‌های غزل عبداللهی به نام «زنان آزاده ایران» که در هامبورگ به نمایش در آمد.
غزل عبداللهی با اشاره به اتفاقات پیش آمده طی سال‌های گذشته می‌گوید هیچ‌گاه نمی‌تواند به گذشته بازگشت و در همه افراد چیزی تغییر کرده که باعث شده دیگر آدم سابق نباشند، به همین جهت او تلاش می‌کند با آثارش از امید صحبت کند.
مجموعه نقاشی‌های «زنان آزاده ایران» قرار است در ماه فوریه در شهر برلین نیز مجددا به نمایش گذاشته شود.
