مراسم طلب باران در میان ترکان خراسان

🖌این مراسم در فصول خشک سال انجام میگیرد و گروهی از دختران و کودکان دختری را به عنوان نماد چؤمچه‌گلین ، سوار بر چهارپایی کرده به در خانه‌های ده رفته و این شعر را میخوانند:

چؤمچه‌گلین نه ایستر؟ نه ایستر؟
خودای‌دان یاغیش ایستر.
الیم خمیرده قالدی،
بیرجه قاشیق سو ایستر.

چؤمچه گلین چه میخواهد، از خداوند باران می‌طلبد، دستهایم در خمیر ماند (کنایه از اینکه برای خمیر کردن آب کافی نبود) ، یک قاشق آب می‌‌طلبد.
📌بعد خواندن این شعر تعداد دیگری از گروه یاحسین میگویند (کنایه از تشنگی امام حسین در دشت کربلا و یاری خواستن از او برای شفاعت نزد خدا که باران بفرستد)

📌فیلم فوق گوشه‌هایی از مراسم بارانخواهی در روستای سنجد شیروان واقع در خراسان شمالی را نشان میدهد.
اهالی این روستا از طایفه سنجرخان و همگی ترک‌زبان هستند.

📌توضیح اینکه عین این مراسم در اغلب مناطق ترک‌نشین ایران اعم از آذربایجان تا مناطق مرکزی ایران و قشقایی و… با تفاوت‌های جزئی انجام میگیرد. مثلا در آذربایجان اغلب به جای نام چؤمچه‌گلین از اصطلاح «چؤمچه‌خاتین» استفاده میشود، یک قاشق بزرگ چوبی را به شکل آدمک می‌آرایند و آنرا جلوی گروه رو به آسمان نگه‌ داشته همین اشعار را میخوانند.
📌 با تشکر از جناب آقای «جواد کفاش» مدیر پیج «سنجد زیبا» این فیلم و اطلاعاتی در مورد روستای سنجد در اختیار من گذاردند.