برای دومین بار در تاریخ ۱۳ ساله‌ی کشور کوزوو یک زن برای ریاست جمهوری برگزیده شد
ویوسا عثمانی، حقوقدان ۳۸ ساله، حالا برای مدت پنج سال عالی‌ترین سمت کشور را برعهده دارد. رییس‌جمهوری قدرت چندانی در اداره‌ی امور کشور ندارد، اما فرمانده کل نیروهای مسلح است و همچنین می‌تواند تاثیر زیادی در سیاست خارجی کوزوو داشته باشد. دکتر عثمانی، دانش‌آموخته‌ی حقوق بین‌الملل از دانشگاه پیتسبرگ آمریکا است و یکی از وکلای مدافع پرونده‌ی استقلال کوزوو در دیوان بین‌المللی دادگستری بود. فعالیت سیاسی را از دوران نوجوانی آغاز کرد. یک‌بار در مصاحبه‌ای گفته بود که وقتی دختر کوچکی بود می‌دید که که اتاق پذیرایی خانه‌‌ی پدری همیشه پر از مهمانان مردی بود که با شور و حرارت درباره آینده‌ی سیاسی کوززو و استقلالش از صربستان بحث و برنامه‌ریزی می‌کردند. همه‌ی آن‌ها بعدا به چهره‌های مهم و با نفوذ در کشور تازه مستقل‌شده تبدیل شدند.
برای ویوسای کوچک سوال بود که چرا هیچ‌وقت هیچ زنی در این جلسات حضور ندارد. بسیاری از مردم ویوسا را به عنوان سخنوری قهار و زنی نترس می‌شناسند که مدام در حال جدال با حلقه‌ی بسته و فاسد سیاستمداران کهنه‌کار بوده است. شش سال پیش، جسارت کرد و نامزد رهبری حزب «لیگ دموکراتیک کوزوو» شد. بسیاری از فمینیست‌های کوزوویی از این‌که زنی جوان، با اعتماد به نفس دارد ساختار به شدت مردسالارانه‌ی حزب را به چالش می‌کشد خوشحال بودند. وقتی هم که نامزد نمایندگی و ریاست پارلمان کوزوو شد، حجم انبوهی از طعنه‌ها و توهین‌های زن‌ستیز و شایعه‌های جنسیت‌زده در رسانه‌ها و در کمپین‌های انتخاباتی رقبا سویش سرازیر شد. «شبکه‌ی زنان کوزوو» در اعتراض به این رفتارهای جنسیت‌زده‌ی سیاستمداران بیانیه‌ای تند صادر کرد. اما عثمانی خم به ابرو نیاورد و فقط در یک کلام گفت که این‌ها نشانه‌‌ای از «احساس عدم امنیت» مردان سیاست است. درست همان روزی هم که به ریاست‌جمهوری انتخاب شد، یکی از نمایندگان سرشناس مجلس، که از قضا استاد علوم سیاسی دانشگاه پریستینا هم هست، در یک پست فیسبوکی وقیح‌ترین توهین‌ها را نثار ظاهر و هیکل خانم عثمانی کرد. ویوسا عثمانی در سخنرانی‌ای اظهار امیدواری کرد که انتخابش به ریاست جمهوری به همه‌ی دختران این پیام را برساند که «جایشان هر جایی است که خود بخواهند.» اما بعضی از فمنیست‌های کوزویی اتفاقا از همین نگران هستند، که مبادا این نمونه‌ی نادر موفقیت موجب شود که بی‌عدالتی‌های جنسیتی به شدت نهادینه شده در جامعه‌ی کوزوو فراموش شوند و این‌طور فرض شود که دیگر سقف بتنی شکسته شده است. به قول یکی از روزنامه‌نگاران کوزوو، این که فقط یک زن رییس شود به تنهایی چیزی را عوض نمی‌کند، مهم این است که آن رییس سیاست‌هایی را در پیش گیرد که به توانمندسازی زنان جامعه بیانجامد.
